ΔΕΝ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ "ΑΚΟΥΝ"

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΞΕΣΠΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ.

 

 

Ποτέ δεν πλήττει κανείς όταν μεγαλώνει παιδάκια. Κάθε μέρα είναι διαφορετική και μας επιφυλάσσει καινούριες προκλήσεις. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια συναρπαστική εμπειρία, μέσα από την οποία μαθαίνουμε κι εμείς οι μεγάλοι τον εαυτό μας και τα όριά μας: όχι μόνο σε επίπεδο φυσικής αντοχής αλλά και σε επίπεδο υπομονής. Το θέμα της πειθαρχίας μάς έχει απασχολήσει πολλές φορές, εδώ, στον μαγικό κόσμο της Μαμαδοχώρας. Το ύψωμα της φωνής, οι τσιρίδες ή σε ακραίες περιπτώσεις οι σφαλιάρες και τα χτυπήματα, όπως θα έχετε ήδη καταλάβει, όχι μόνο δεν αποδίδουν, αλλά περνούν εντελώς λανθασμένα μηνύματα στα παιδιά. Τι λέτε; Πάμε να δούμε πώς θα αποφύγουμε όλα αυτά με μερικούς έξυπνους τρόπους; Παίρνω πρώτη χαρτί και μολύβι.


Διατηρούμε την ψυχραιμία μας
Κάποιες φορές η συμπεριφορά των παιδιών μπορεί να ξεφύγει πέρα από κάθε επιτρεπτό όριο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ούτε ότι μας αντιπαθούν, ούτε ότι προσπαθούν να μας χειριστούν ηθελημένα. Τις περισσότερες φορές η "κακή" συμπεριφορά οφείλεται στην κούραση, την πείνα, μια ενδεχόμενη αδιαθεσία ή μια ανεκπλήρωτη ανάγκη. Συμπέρασμα: Δεν πρέπει να το παίρνουμε προσωπικά. Οφείλουμε να είμαστε αντικειμενικοί.

Ελέγχουμε το δικό μας άγχος
Προσωπικά, κάθε φορά που νιώθω αγχωμένη ή νευρική, το περνώ και στα παιδιά. Υποσυνείδητα, οι κεραίες τους το "πιάνουν" και αρχίζουν να συμπεριφέρονται όπως νιώθω. Και ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται. Συμπέρασμα: προσπαθούμε να διαχειριζόμαστε τα συναισθήματά μας, ειδικά τα αρνητικά.

Δημιουργούμε φιλικούς για τα παιδιά χώρους στο σπίτι
Ένα σπίτι με παιδιά, απλά δεν μπορεί να είναι-τουλάχιστον πάντα-ένα τακτοποιημένο σπίτι. Αυτό να το σημειώσω:) Οφείλουμε να έχουμε σε περίοπτη θέση τις ζωγραφιές τους και τις λοιπές καλλιτεχνίες τους, να φυλάσσουμε σε εύκολης πρόσβασης σημεία αντικείμενα και παιχνίδια που αγαπούν, να τους ενθαρρύνουμε να συμμετέχουν σε δουλειές μέσα στο σπίτι, όπως είναι η μαγειρική ή ακόμη και το συμμάζεμα. Αρκεί να τους το "πασάρουμε" ως παιχνίδι. Ακόμη και το συμμάζεμα των ρούχων, για παράδειγμα, μπορεί να έχει πλάκα. Τον τρόπο να το πετύχουμε θα τον βρούμε, αρκεί να έχουμε την διάθεση. Όταν τα παιδιά νιώθουν ελεύθερα μέσα στο σπίτι να ασχολούνται με ποικίλα πράγματα, εκτονώνονται και δεν αυθαδιάζουν ενοχλητικά.

Αποφεύγουμε τα υπερβολικά πολλά ερεθίσματα
Αν ανατρέξετε σε παλαιότερο θέμα της Μαμαδοχώρας, θα διαβάσετε ότι επιστήμονες βρήκαν ότι όταν στα νήπια δίνουμε πολλά παιχνίδια για να παίξουν, το μόνο που πετυχαίνουμε είναι να τους αποσπάσουμε την προσοχή γρηγορότερα. Αντίθετα, αν τους δώσουμε ένα παιχνίδι, είναι πιθανότερο να ασχοληθούν με αυτό για περισσότερη ώρα. Ναι, τα παιδιά λατρεύουν τα χρώματα, την μουσική, τον θόρυβο, αλλά δεν χρειάζεται να το παρακάνουμε γιατί θα τους προκαλέσουμε υπερένταση, με όλες τις γνωστές συνέπειες.

Έχουμε οι ίδιοι καλούς τρόπους
Κάθε φορά που ζητάμε κάτι από το παιδί μας, λέμε "παρακαλώ" (εντάξει, κάποιες φορές θα το ξεχάσουμε, αλλά αξίζει να το θυμόμαστε έστω τις μισές). Αν είμαστε οι ίδιοι ευγενικοί, το μαθαίνουμε μέσα από το παράδειγμά μας και στα παιδιά. Φανταστείτε έναν γονιό (ονόματα δεν λέμε) που μπορεί να βρίζει για παράδειγμα τον γείτονα ή τον οδηγό του μπροστινού αυτοκινήτου και στην συνέχεια να απαιτεί από το παιδί του καλούς τρόπους. Είναι αδύνατο. Όσο κι αν προσπαθούμε με τα λόγια να μάθουμε στο παιδί να συμπεριφέρεται σωστά, αν δεν είμαστε οι ίδιοι το ζωντανό παράδειγμα δεν θα το κάνει. Εξίσου σημαντικό είναι να τους μαθαίνουμε καλοσύνη και να επιβραβεύουμε τα παιδιά κάθε φορά που κάνουν μία καλή πράξη.


Μιλάμε χαμηλόφωνα
Όσο πιο δυνατά μιλάμε, τόσο περισσότερο αποδυναμώνουμε το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε στα παιδιά. Δοκιμάστε να ψιθυρίσετε-κυριολεκτικά-όταν θέλετε να κάνετε τα παιδιά σας να σας ακούσουν για κάτι. Προσκαλέστε τα να καθίσουν, χαμηλώστε ενδεχομένως τα φώτα ή την ένταση στην τηλεόραση. Θα δείτε ότι θα ανταποκριθούν. Είναι κατανοητό ότι όταν είμαστε θυμωμένοι είναι εξαρετικά δύσκολο να ψιθυρίσουμε, αλλά για τα παιδιά μας θα κάνουμε μία υποχώρηση:)

Ακούμε τα παιδιά
Όταν νιώθουν κουρασμένα, όταν είναι θυμωμένα και κλαίνε ή χτυπιούνται μεταξύ τους, όταν...όταν (είναι πολλά τα όταν), είναι σημαντικό να έχουμε την ψυχραιμία να τους ακούσουμε, να δείξουμε κατανόηση γι αυτό που νιώθουν. Είναι απίστευτη παρηγοριά για εκείνα.

Είμαστε σταθεροί
Το έχουμε μάθει, το έχουμε δει στην πράξη ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από πρόγραμμα.  Τα όρια που τους θέτουμε θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και να μην υποχωρούμε ως προς αυτά, ακόμη κι όταν είμαστε τόσο κουρασμένοι που δεν αντέχουμε την αντίσταση που προβάλλουν τα παιδιά. Μία φορά να υποχωρήσουμε είναι αρκετή για να την "εκμεταλλευτούν".

Τους μαθαίνουμε να περιγράφουν το συναίσθημά τους και δεν τους μαλώνουμε την ώρα της...κρίσης
Είναι σημαντικό τα παιδιά να μπορούν να εξωτερικεύουν όλα όσα νιώθουν. Τον θυμό, την απογοήτεση, την κούραση. Είναι εξίσου σημαντικό να μην ενδίδουμε σε καβγάδες την ώρα του ξεσπάσματος. Είναι καλύτερο να τους καθησυχάζουμε, να τους προσφέρουμε την αγκαλιά μας, να τους δείχνουμε ότι καταλαβαίνουμε πώς νιώθουν.

Τους μαθαίνουμε να ζητούν την άδεια για να κάνουν κάτι
Σε έναν τέλειο κόσμο, τα παιδιά δεν θα ζητούσαν την άδεια για τίποτε και θα ήταν τόσο ευτυχισμένα γι αυτό! Όμως, υπάρχουν πράγματα που απλά δεν επιτρέπονται να κάνουν, είτε γιατί μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα, είτε επειδή θα βλάψουν τους υπόλοιπους σε πολλαπλά επίπεδα. Για παράδειγμα, δεν επιτρέπεται να ζωγραφίζουμε στους τοίχους (άσχετα αν οι δικοί μας έχουν γίνει επανειλημμένα ο καμβάς για τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες). Δεν επιτρέπεται να ανοίγουμε την εξώπορτα και να τρέχουμε στον διάδρομο μέχρι το ασανσέρ. Εν πάσει περιπτώσει πολλά δεν επιτρέπονται και ο καλύτερος τρόπος για να το μάθουν τα παιδιά είναι απλά να ρωτήσουν.

Εφαρμόζουμε τον κανόνα της συνέπειας
Αν κάποια πράγματα τα έχουμε πει επανειλημμένα, τα έχουμε συζητήσει αναλυτικά και για κάποιους λόγους δεν τηρούνται, είναι απαραίτητο να διδάξουμε στα παιδιά την σημασία της συνέπειας. Κάθε πράξη έχει και μια συνέπεια, καλή ή κακή. Αν, για παράδειγμα, το παιδί μας δεν προετοιμάζει τις εργασίες για το σχολείο, μία συνέπεια που θα μπορούσε να υποστεί είναι η στέρηση μίας ώρας παιχνιδιού στο πάρκο. Ναι, θα κλάψει, ναι, θα του κακοφανεί, αλλά μέσα από αυτή την στέρηση προνομίου θα συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Να το σημειώσω και αυτό.

Extra tip: παιχνίδια ρόλων
Η κορούλα μου κάθεται συχνά-πυκνά μόνη της στο παιδικο δωμάτιο, βάζει όλες τις κούκλες της στην σειρά πάνω στο κρεβάτι και αρχίζει να τις νουθετεί, όπως ακριβώς εγώ εκείνη. Είναι σα να βλέπω εμένα σε σώμα τετράχρονου κοριτσιού. Δοκιμάστε το εξής: Πάρτε μια λούτρινη αρκουδίτσα και ένα μικρότερο αρκουδάκι και παίξτε ένα παιχνίδι μαμάς-παιδιού. Εναλλακτικά, πάρτε δύο αρκουδάκια τα οποία θα είναι αδερφάκια και θα μιλούν μεταξύ τους. Οι διάλογοι που θα αναπτυχθούν, με την δική σας "πινελιά", μπορεί να αποδειχθούν πολύ διδακτικοί για την πραγματική ζωή.
Παρεμπιπτόντως, η μικρή μου, κάθε φορά που τελειώνει την "κατήχηση" στις κούκλες της, τις βάζει να ξαπλώσουν και τις σκεπάζει με μία πετσέτα για να μην κρυώσουν στον ύπνο. Αυτό, τι να δείχνει γιατρέ μου;