ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΓΥΡΝΑ ΠΙΣΩΩΩΩ!

ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ Ο ΤΙΤΛΟΣ! ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΥΠΟΦΕΡΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ. 

Τις μέρες αυτές τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν κατακλυστεί από φωτογραφίες που δείχνουν παιδάκια να επιστρέφουν ή να πηγαίνουν για πρώτη φορά στο σχολείο και μητέρες να πανηγυρίζουν που, μετά από μία περίοδο συσσωρευμένης κούρασης (ας μην γελιόμαστε, το καλοκαίρι εμπεριέχει πολύ τρέξιμο με τα παιδιά, παρά την ανεμελιά), μπορούν, επιτέλους, να χαλαρώσουν. Καλά μέχρι εδώ; Πολύ καλά. Έλα, όμως, που, ειδικά για τις μανούλες που στέλνουν τα μικρά τους παιδάκια για πρώτη φορά στον παιδικό, κάνει την εμφάνισή του το άγχος του αποχωρισμού. Διότι το άγχος του αποχωρισμού δεν το νιώθουν μόνο τα παιδιά, αλλά και οι μαμάδες, ειδικά εκείνες που έχουν αναλάβει το μεγάλωμά τους και ενδεχομένως να μην εργάζονται ή να εργάζονται για λίγες ώρες (πχ από το σπίτι). Καταρχάς, να πούμε ότι το άγχος του αποχωρισμού είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα και για τις δύο πλευρές. Σε αυτό το θέμα θα εστιάσουμε στις μανούλες, δίνοντας χρήσιμες συμβουλές για να το ξεπεράσουν όσο τον δυνατόν πιο γρήγορα.

Άγχος είναι, θα περάσει

1. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας το το νιώσει
Ας φανταστούμε ότι έχουμε ένα νόμισμα. Η μία του πλευρά είναι η προσκόλληση στο παιδί μας και η άλλη είναι το άγχος του αποχωρισμού από αυτό. Και αυτό το άγχος μαρτυρά εν πολλοίς ένα υγιές δέσιμο με το παιδί μας. Είναι φυσιολογικό, μέχρι κάποιο βαθμό, να νιώθουμε άβολα όταν δεν είναι μαζί μας. Εκείνο, λοιπόν, που θα πρέπει να έχουμε ως στόχο δεν είναι να αποβάλουμε την ανησυχία μας. Άλλωστε το γονεϊκό ένστικτο δύσκολα μας προδίδει, ενώ, συν τοις άλλοις, μας κατευθύνει να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις.

2. Αποδεχόμαστε ότι οι άλλοι φροντιστές ασχολούνται με το παιδί μας διαφορετικά από εμάς
Είναι κι αυτό ένα δύσκολο κομμάτι στον αποχωρισμό. Φοβόμαστε ότι κανένας άλλος δεν ξέρει τα "μυστικά", ωστόσο-ευτυχώς για όλους-τα παιδιά είναι προσαρμοστικά από την φύση τους. Επομένως θα τα καταφέρουν και στο σχολείο, χωρίς εμάς.

3. Ο αποχωρισμός είναι καλό πράγμα
Είναι υγιές το παιδί-ακόμη και το μωρό-να φροντίζεται από διαφορετικούς ανθρώπους. Επιτρέποντας στο παιδί μας να δείχνει εμπιστοσύνη και σε άλλους ανθρώπους εκτός από την μαμά ή τον μπαμπά ενισχύουμε την κοινωνικότητά του, αλλά και την αίσθηση ότι ο κόσμος που το περιβάλλει είναι ασφαλής.

4. Το να έχουμε χρόνο για τον εαυτό μας δεν είναι μόνο για διασκέδαση αλλά και ζήτημα υγείας
Όσο το παιδί μεγαλώνει είναι σημαντικό να αρχίζουμε να ξαναβρίσκουμε τα κομμάτια της προηγούμενης ζωής μας. Είναι σημαντικό να έχουμε τον χρόνο να απολαύσουμε έναν καφέ με μια φίλη, ποιοτικό χρόνο με τον σύντροφό μας, το γυμναστήριο (εφόσον μας αρέσει). Ας έχουμε υπόψη ότι όταν είμαστε εμείς καλά, είναι και τα παιδιά μας.

5. Βλέπουμε "πίσω" από τις τύψεις μας
Τελικά οι τύψεις δεν είναι και πολύ χρήσιμες. Διότι αν νιώθουμε τύψεις επειδή, εν προκειμένω, το παιδί μας είναι μακριά, στην πραγματικότητα δεν "δουλεύουμε" την ανεξαρτησία μας, την σχέση με τον σύζυγο, τα χόμπυ μας και πολλά άλλα. Είναι λοιπόν σημαντικό καταρχάς να αναγνωρίσουμε τις τύψεις που νιώθουμε και να μην επιτρέψουμε να επισκιάσουν τα υπόλοιπα συναισθήματα ή ανάγκες μας.

Και μια συμβουλή για το τέλος: Το να είμαστε δεμένοι με το παιδί μας δεν προϋποθέτει απαραίτητα και πάντα την φυσική μας παρουσία. Αρκεί να του περάσουμε το μήνυμα ότι θα επιστρέφουμε πάντα για να το πάρουμε από το σχολείο ή από οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Ότι θα είμαστε εκεί όταν μας χρειάζεται. Επίσης, με την πάροδο του χρόνου, το άγχος του αποχωρισμού μετριάζεται και υποχωρεί.
Καλή δύναμη σε όλες τις μανούλες!