ΑΠΟΨΕ ΛΕΩ ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΙΜΗΘΟΥΜΕ

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΒΡΑΔΙΝΟ ΠΙΚ-ΝΙΚ ΜΑΣ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ. ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΒΕΓΓΑΛΙΚΑ, ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΗΣ ADELE, ΚΡΥΑ ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΚΑ ΓΕΛΑΚΙΑ. 

Οι πρόσφατες πυρκαγιές στην Αττική, όπως άλλωστε και κάθε δυσάρεστο γεγονός, μας υπενθύμισαν πόσο τυχεροί είμαστε που απολαμβάνουμε το δώρο της ζωής, ανεξάρτητα από δυσκολίες και προβλήματα. Και είναι στο χέρι μας να περνάμε όμορφα, αρκεί να έχουμε καλή διάθεση και να πιστεύουμε ότι ακόμη και τα πιο απλά, αυθόρμητα πράγματα μπορούν να μας δώσουν χαρά. Στις πρόσφατες μίνι διακοπές μας στο Βόλο οργανώσαμε ένα βραδινό πικ-νικ στην παραλία, όπου μικροί-μεγάλοι καταφέραμε να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε λίγες ώρες παιχνιδιού και ξεγνοιασιάς. Σκέφτηκα, λοιπόν, να μοιραστώ μαζί σας την εμπειρία μας και να σας το προτείνω ανεπιφύλακτα, όπου κι αν βρίσκεστε.

Θαλάσσια ζωάκια από άμμο

Η τοποθεσία: Άναυρος
Η πλαζ του Αναύρου είναι στην πραγματικότητα μέσα στην πόλη του Βόλου και εξυπηρετεί πολλούς ντόπιους αλλά και τουρίστες που θέλουν να κάνουν μια κοντινή βουτιά, χωρίς το άγχος της διαδρομής. Οι λάτρεις του βάδην και της άσκησης μπορούν κάλλιστα να φθάσουν στην παραλία περπατώντας ή με ποδήλατο, απολαμβάνοντας, έτσι και την όμορφη διαδρομή (κατά μήκος της παραλίας). Η αστική συγκοινωνία εξυπηρετεί εξίσου, αφού η στάση των λεωφορείων για "τα μπάνια του λαού" είναι ακριβώς έξω από τη θάλασσα. Διαθέτει άμμο, μπλε σημαία, έχει καθαρά νερά (απόδειξη ως προς αυτό είναι οι αχινοί που έχουμε βρει κατά καιρούς, οι οποίοι δεν πάνει όπου κι όπου), ουζερί για έναν γρήγορο μεζέ, ταβερνούλα για πεντανόστιμο σουβλάκι (δοκιμασμένο) και μπαράκι για τους βραδινούς θαμώνες. Στα παρακείμενα καφέ θα βρείτε οργανωμένες ξαπλώστρες, αλλά μπορείτε κάλλιστα να στερεώσετε την δική σας ομπρέλα. Στην παραλία του Αναύρου βρίσκεται το γνωστό ξενοδοχείο της περιοχής, το Ξενία, με παρακείμενη πισίνα και παιδική χαρά με γκαζόν.

Η ώρα που επιλέξαμε
Όπως σας έγραψα και στον πρόλογο, επιλέξαμε να απολαύσουμε την βραδινή φεγγαράδα. Η μέρα ήταν ζεστή, οπότε αυτή ήταν η καλύτερη ώρα για να δροσιστούμε. Επιπρόσθετα, θέλαμε να είμαστε πιο χαλαροί και να αποφύγουμε το μπάνιο (και όλα όσα συνεπάγεται από άποψη φροντίδας των παιδιών). Εκείνη την ώρα στα ανοιχτά είδαμε ένα πετρελαιοφόρο που έκανε παρέα με τα φώτα του στο σχεδόν ολόγιομο φεγγαράκι, ενώ στην παρέα προστέθηκε, προς θετική μας έκπληξη, λίγο αργότερα μια σειρά από βεγγαλικά που χάρη σε μια γαμήλια δεξίωση φώτισαν ακόμη περισσότερο τον ουρανό και μαγνήτισαν τα βλέμματα των παιδιών.

Τι χρειαστήκαμε
Η απόφαση ελήφθη αυθορμήτως, οπότε η λίστα με τα πράγματα που πήραμε μαζί μας ήταν μικρή, αλλά ουσιαστική. Πήραμε ψάθες, χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια που έμοιαζαν με ρεσό για να δημιουργήσουμε ατμόσφαιρα, αντικουνουπικό, δεύτερες αλλαξιές just in case και λιχουδιές για μικρούς μεγάλους: κρύα σάντουιτς τυλιγμένα στο αλουμινόχαρτο, μπισκότα σε διάφορες γεύσεις, αναψυκτικά και χυμούς, μπουκαλάκια και θερμός με νερό, χαρτοπετσέτες και μωρομάντιλα, ξηρούς καρπούς. Δεν ξεχάσαμε το παραδοσιακό τόπι, σε φωσφοριζέ χρώμα για να φαίνεται πιο εύκολα στο χαμηλό φως, το κουβαδάκι με όλα του τα σύνεργα σε απαρτία, μια μικρή μπάλα και κάποια μικρο-παιχνιδάκια. Κι ένα πτυσσόμενο καρεκλάκι.
Εxtra tip: στην δική μας περίπτωση δεν χρειάστηκε φακός. Καλό, όμως, είναι να τον έχουμε πάντα μαζί μας.

Η φοιτητοπαρέα "έντυσε" το βραδάκι με μουσική και φως

Πώς περάσαμε
Πολύ όμορφα. Η τριμελής παιδική παρέα, απαρτιζόμενη από τον Χάρη, την Ιουλία (τη λες και αμόρε του Χάρη:)) και τον ευγενέστατο Παναγιώτη δεν άργησαν να εγκλιματιστούν και άρχισαν το παιχνίδι. Έπαιξαν με την μπάλα και το τόπι, στην συνέχεια σχημάτισαν με βρεγμένη άμμο ιππόκαμπους και ψαράκια, προσπάθησαν να φτιάξουν κι έναν αμμουδένιο πύργο. Συζήτησαν, "μάλωσαν", έφαγαν, αγνάντεψαν-για πολύ λίγο λόγω υπερκινητικότητας και ενθουσιασμού (!)-τον ορίζοντα, έβρεξαν τις πατούσες στο αλμυρό νερό, χάιδεψαν ένα σκυλάκι που στο μεταξύ είχε έρθει με τους ιδιοκτήτες του δίπλα μας, έβγαλαν επιφωνήματα στην θέα των βεγγαλικών, κοινωνικοποιήθηκαν με μια νεαρο-παρέα δίπλα μας που είχε στήσει αναμένες δάδες και έπινε κρύες μπυρίτσες υπό τους ήχους της Adele και όχι μόνο. Δεν παραλείψαμε να βγάλουμε άπειρες selfie με το κινητό, ενώ η Ιουλία μας πρόσφερε δωρεάν διασκέδαση με τις χορευτικές της φιγούρες με φόντο τον σκούρο βυθό. Ώρα επιστροφής; Κάπου κοντά στα μεσάνυχτα. "Του χρόνου πιο αργά, μαμά"... Θα το ξανακάνουμε; Ασυζητητί!

Τι μάθαμε;
Ότι όταν φεύγουμε από την παραλία μαζεύουμε και όλα τα σκουπίδια, έτσι ώστε να είναι πάντοτε καθαρή. Επίσης, μάθαμε ότι και οι σκύλοι μπορούν να κάνουν τη βουτιά τους (εφόσον είναι καθαροί και εμβολιασμένοι), ενώ μπορούμε να τους δίνουμε και καμιά λιχουδιά, εφόσον το επιτρέπουν τα αφεντικά τους. Αρκετή γνώση για ένα βράδυ!

Τραγούδι τίτλου: Απόψε λέω να μην κοιμηθούμε, Λαθρεπιβάτες, 1987. Αφιερωμένο στα "μεγάλα παιδιά".

Μοιραστείτε μαζί μας δικές σας οικογενειακές στιγμές, αλλά και προτάσεις για παιδιά.