Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΜΑΣ ΗΛΙΚΙΑ ΕΠΙΔΡΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

  "ΤΡΑΥΜΑΤΑ" ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΜΗ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΗ ΖΩΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΠΕΡΝΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ, ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΝΕΑ ΕΡΕΥΝΑ.

Όσο κι αν προσπαθούμε, ποτέ δεν θα γίνουμε τέλειοι γονείς και σίγουρα ούτε οι δικοί μας υπήρξαν τέλειοι μαζί μας. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, άρα πώς να υπάρχουν τέλειοι γονείς; Μεταφορικά, τα παιδιά είναι άγραφοι πίνακες πάνω στους οποίους "γράφονται" συναισθήματα, συμπεριφορές, φόβοι, χαρές και τόσα τόσα άλλα. Ένας καβγάς ανάμεσα στους γονείς ή ανάμεσα σε ενήλικες που βρίσκονται στο περιβάλλον των παιδιών μπορεί να είναι απλά ένα μέσο εκτόνωσης, ωστόσο για τα παιδιά μπορεί να είναι κάτι πολύ βαθύτερο και να έχει αντίκτυπο σε όλη την μετέπειτα ζωή τους. Το πώς θα τον αποκωδικοποιήσουν εξαρτάται καθαρά από τον χαρακτήρα τους, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο εμείς οι μεγάλοι λήγουμε κάθε αντιπαράθεση. Νέα μελέτη έρχεται να δείξει ότι το συναισθηματικό τραύμα που προκαλείται στα παιδιά καθώς μεγαλώνουν μπορεί να είναι ακόμη και καταστροφικό για την υγεία τους. Το πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο αν προσθέσουμε ότι άτομα που έχουν βιώσει τις λεγόμενες ανεπιθύμητες εμπειρίες στην παιδική ηλικία (adverse childhood experiences-ΑCEs) θέτουν σε κίνδυνο και τα μελλοντικά παιδιά τους.


Τι λέει η νέα έρευνα 
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Drexel πραγματοποίησαν μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο Pediatrics. Εκείνο που βρήκαν είναι ότι τα παιδιών γονέων που είχαν βιώσει ανεπιθύμητες καταστάσεις στην παιδική ηλικία, διέτρεχαν κατά 19% αυξημένο κίνδυνο να έχουν κακή υγεία, ενώ συγκέντρωναν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν άσθμα.
Σύμφωνα με την έρευνα, όλα εξηγούνται με όρους μαθηματικής εξίσωσης: αν προσθέσουμε τις ανεπιθύμητες εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, το άθροισμα αυτό ισοδυναμεί με υψηλότερο κίνδυνο χρόνιων προβλημάτων υγείας. Πιο ενδεικτικά, σύμφωνα με τους ειδικούς, αν υποθέσουμε ότι ένας γονιός έχει βιώσει τέσσερις ανεπιθύμητες εμπειρίες ως παιδί, τότε το παιδί του είναι αντιμέτωπο με 76% μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσει προβλήματα υγείας σε σχέση με ένα άλλο παιδί.
Όπως επισημαίνει η Félice Lê-Scherban, PhD, μία από τους επικεφαλής σύνταξης της έρευνας, το σημαντικό είναι να μην δούμε τον αντίκτυπο μίας ανεπιθύμητης παιδικής εμπειρίας μόνο στο συγκεκριμένο άτομο-γονιό, αλλά στις πολλαπλές γενιές της οικογένειας. Αυτό δίνει στους επιστήμονες μία πιο εμπεριστατωμένη εικόνα των διαδικασιών που έχουν συντελεστεί σε βάθος χρόνου και μπορεί να "στοιχίσουν" στην υγεία ενός παιδιού.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι ως ανεπιθύμητες εμπειρίες στην παιδική ηλικία νοούνται καταστάσεις αφενός αποτρόπαιες, όπως είναι η κακοποίηση και η εγκατάλειψη, αλλά και πιο "ύπουλες", όπως  ενδεχομένως ένα διαζύγιο, ακόμη και το bullying (εκφοβισμός) από έναν συμμαθητή. Το σίγουρο είναι ότι είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι συγκεκριμένα γεγονότα στην παιδική ηλικία μπορεί να έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες στην ζωή ενός ατόμου.
Η αρχική έρευνα για τις ACEs έγινε από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (Center for Disease Control and Prevention, CDC) την δεκαετία του 1990, οπότε και συναισθηματικά τραύματα του παρελθόντος συνδέθηκαν με "φτωχή" σωματική υγεία. Το εντυπωσιακό είναι ότι ο πληθυσμός που επιλέχθηκε προς μελέτη δεν ήταν ο κατεξοχήν πληθυσμός με δύσκολη παιδική ηλικία, αλλά άτομα της μεσαίας τάξης, με ανώτερες σπουδές, σταθερές εργασίες και ικανοποιητική υγειονομική περίθαλψη.