ΕΙΡΗΝΗ ΗΜΙΝ!

ΤΟ ΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΧΘΡΙΚΟΤΗΤΑ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΜΑΤΙΑ. ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΟΜΗΛΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΑΠΩΤΕΡΟ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΤΙΣ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΑ. 

Οι καβγάδες ανάμεσα στα αδέρφια ή ανάμεσα σε συνομήλικα παιδιά γενικότερα, είναι κάτι συνηθισμένο και συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες ή κοινωνικές ομάδες. Πολλές φορές, τα παιδιά ξεσπούν στα αδέρφια τους ή τους συμμαθητές τους χωρίς καν να φταίνε, είτε επειδή είχαν μία δύσκολη μέρα, είτε επειδή απλά νυστάζουν ή πεινούν. Το "κλειδί" για να τους αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά, ψύχραιμα και χωρίς εντάσεις, είναι να τους κατανοούμε και να τους κωδικοποιούμε. Όπως δείχνει νέα έρευνα, αν καταφέρουμε να επαναπροσδιορίσουμε το κίνητρο εκείνου που προκαλεί τον καβγά, στην πραγματικότητα μπορεί να βοηθήσουμε τα παιδιά μας στην κοινωνική τους ανάπτυξη. Η διαχείριση των συναισθημάτων που προκύπτουν ή πυροδοτούν έναν αδελφικό καβγά ή μία αντιπαράθεση ανάμεσα σε φίλους ή συμμαθητές είναι που θα κρίνει είτε την κλιμάκωσή του, είτε την εξουδετέρωσή του και προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να δουλεύουμε κάθε φορά.

Τι λέει σχετική έρευνα

Πιο συγκεκριμένα, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης βρήκαν ότι τα παιδιά επηρεάζονται στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις από την εξήγηση που θα λάβουν από τους γονείς τους για την εκάστοτε κατάσταση. Η έρευνά τους, η οποία δημοσιεύθηκε στο Child Development, έδειξε ότι τα παιδιά ηλικίας 4-6 ετών είναι πιο πιθανό να βλέπουν τους συνομηλίκους τους ως "εχθρούς" ή όχι με βάση την άποψη των γονιών τους ως προς αυτό και κατά συνέπεια να αναπτύξουν εχθρική στάση αν θεωρήσουν ότι τα άλλα παιδιά συμπεριφέρονται προκλητικά.
Πιο αναλυτικά, οι ερευνητές έδωσαν σε 270 ζεύγη γονέα-παιδιού μία εικόνα από βιβλίο με σύντομες ιστορίες σχετικά με δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις, όπως είναι το να τραυματίζεται ένα παιδάκι στην παιδική χαρά ή να μην του δίνεται μία καραμέλα. Στους γονείς δόθηκε η οδηγία, καταρχάς να συζητήσουν την αλληλεπίδραση ανάμεσα σε συνομηλίκους που περιγράφεται στο βιβλίο, όπως θα έκαναν και στην πραγματική ζωή, παρατηρώντας, παράλληλα, την αντίδραση των παιδιών τους. Στην έρευνα που ακολούθησε, οι επιστήμονες ζήτησαν από κάποιους γονείς να συζητήσουν τις ιστορίες με θετικές εξηγήσεις, όπως, για παράδειγμα, ότι ο τραυματισμός στην παιδική χαρά δεν έγινε με πρόθεση, αλλά κατά λάθος. Άλλοι γονείς καθοδηγήθηκαν να συζητήσουν κοινωνικές νόρμες και αξίες, τονίζοντας ότι η επιθετικότητα είναι κάτι κακό και ότι παράλληλα το καλό θα πρέπει να μοιράζεται. Από την τρίτη ομάδα γονέων ζητήθηκε να διαβάσουν απλά τις ιστορίες χωρίς καμία συζήτηση. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, τα παιδιά ανέπτυξαν λιγότερο εχθρική ερμηνεία των ιστοριών του βιβλίου όταν οι γονείς συζήτησαν μαζί τους με θετικό τρόπο ή όταν τους εξήγησαν τις κοινωνικές αξίες και νόρμες (δύο πρώτες ομάδες).

Τα παιδιά ερμηνεύουν μέσα από τι δικό μας παράδειγμα

Όπως εξηγούν οι ειδικοί, τα παιδιά μπορεί να πονάνε στο σώμα, να αισθάνονται ότι αποκλείονται ή ότι ματαιώνονται από τους συνομηλίκους τους, αλλά η πρόθεση κάθε πράξης δεν είναι σαφής σε αυτή την ηλικία. Μολονότι τα περισσότερρα παιδιά ερμηνεύουν αυτές τις ασαφείς, ως προς την πρόθεση, επιθέσεις, ως κατά λάθος γινόμενες, μερικά νιώθουν ότι μπορεί και να είναι εχθρικές. Με το να τοποθετούμε τις κοινωνικές καταστάσεις σε θετικό πλαίσιο, οι γονείς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να αντιλαμβάνονται λιγότερη εχθρότητα στο κοινωνικό τους λεξιλόγιο και με αυτόν τον τρόπο να μειώσουν την πιθανότητα να συμπεριφέρονται και τα ίδια επιθετικά.
Συμβουλή: Είναι σημαντικό, ειδικά για τους γονείς που έχουν, ενδεχομένως, την τάση να βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο (δηλαδή εν προκειμένω να εστιάζουν στην αρνητική πλευρά του καβγά, φθάνοντας, πολλές φορές, σε σημείο να κολλούν "ταμπέλες" στον "καπετάν-φασαρία" (ότι είναι "προβληματικός", ότι προέρχεται από "χαλασμένο" σπίτι και πάει λέγοντας ), να υπενθυμίζουν στον εαυτό τους ότι είναι σημαντικό να προσπαθούμε συνειδητά να εξηγούμε ο,τιδήποτε συμβαίνει στην ζωή των παιδιών με σύνεση και αντικειμενικότητα, έτσι ώστε να μάθουν να βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα απελευθερωμένα από τις δικές μας προκαταλήψεις.