ΣΥΓΚΟΙΜΗΣΗ: ΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΑ

ΕΡΕΥΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΕΙ ΟΤΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΙΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΗΤΕΡΕΣ ΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥΣ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΘΛΙΨΗΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥΣ

Οι περισσότερες από εμάς, ειδικά όταν βρισκόμαστε στην αρχή της μητρότητας, συχνά νιώθουμε την ανάγκη να πάρουμε την άδεια ή τουλάχιστον την αποδοχή των ατόμων του περιβάλλοντός μας για να κάνουμε μια επιλογή όσον αφορά στο παιδί μας. Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι αυτό δεν θα έπρεπε να είναι ο κανόνας, αλλά,αντίθετα, να επιλέγουμε ανάλογα με τις δικές μας πεποιθήσεις ή το ένστικτο και όχι τόσο με γνώμονα την γνώμη των άλλων. Αυτό ισχύει και για την συγκοίμηση, την οποία κάποιες μητέρες επιλέγουν για καιρό, αλλά πάντα με τον φόβο της κοινωνικής επίκρισης.

Τι λέει σχετική έρευνα

Σε έρευνα του Πανεπιστημίου Penn State βρέθηκε ότι οι μητέρες που μοιράζονταν είτε το κρεβάτι, είτε το ίδιο δωμάτιο με τα παιδιά τους κατέγραψαν υψηλότερα ποσοστά μελαγχολίας, όταν αυτό συνέβαινε και μετά τους πρώτους έξι μήνες ζωής των μωρών τους. Αυτό συνέβαινε αφενός διότι ανησυχούσαν για το αν το παιδί τους ήταν ασφαλές στον ύπνο, αφετέρου διότι ένιωθαν ότι τους κατέκριναν οι γύρω τους για την απόφαση τους να κοιμούνται μαζί με τα μωρά τους.
Όπως αναφέρει, στο σχετικό Δελτίο Τύπου ο Douglas Teti, καθηγητής στο Penn και συντάκτης της εν λόγω μελέτης, "η συγκοίμηση, εφόσον είναι ασφαλής είναι μια χαρά, από την στιγμή που και οι δύο γονείς συμφωνούν και μπορούν να ανταπεξέλθουν. Αν αυτή η κατάσταση λειτουργεί για όλους στην οικογένεια και όλοι είναι καλά με αυτή την επιλογή, τότε είναι μία απόλυτα αποδεκτή επιλογή".
Περαιτέρω, οι επιστήμονες βρήκαν ότι οι περισσότεροι γονείς που μοιράζονταν το κρεβάτι ή το δωμάτιό τους με τα νεογέννητά τους, τα μετέφεραν σε δικό τους δωμάτιο μέσα στο πρώτο εξάμηνο της ζωής τους. "Εκείνο που σίγουρα καταλάβαμε (μέσα από την έρευνα) είναι ότι οι μητέρες που επέμεναν να κοιμούνται μαζί με τα παιδιά τους ήταν εκείνες που δέχονταν και την περισσότερη κριτική. Επιπρόσθετα, αυτές οι μητέρες είχαν μεγαλύτερη ανησυχία για τον ύπνο των παιδιών τους, πράγμα που εξηγείται δεδομένου ότι όταν κάποιος σου ασκεί κριτική για κάτι που για εκείνον δεν θα έπρεπε να κάνεις, αυτό αυξάνει την αμφιβολία για τον εαυτό σου. Και αυτό δεν είναι καλό για όλους".
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο σκοπός της έρευνας δεν ήταν να "αποδείξει" πόσο λάθος ή σωστή είναι η συγκοίμηση, αλλά κυρίως να αποκαλύψει τον αντίκτυπο της κοινωνικής πίεσης ως προς την μακροχρόνια συγκοίμηση  και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζει το πώς νιώθουν οι μητέρες γι αυτή τους την επιλογή. Κάποιες μητέρες έχουν εξαιρετικά χαμηλή αυτοπεποίθηση ως προν τον ρόλο με τον οποίο προσεγγίζουν τον ρόλο τους και αυτό είναι ένα αξιόλογο εύρημα.
Όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, το να μεγαλώνουμε παιδιά με αυτοπεποίθηση και αξίες προϋποθέτει ότι θα πρέπει να υπερβούμε τις επιταγές της κοινωνίας και να ακολουθήσουμε την δική μας "γραμμή". Δεν είμαστε απαραίτητα όλες οι μητέρες της διπλανής πόρτας και ούτε θα πρέπει-τουλάχιστον πάντα-να κάνουμε αυτό που κάνουν οι φίλες μας, οι γνωστές μας, οι δικές μας μητέρες.