ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΘΟΝΗ, ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Είναι φορές που οι ρόλοι αντιστρέφονται, έτσι απλά. Θυμηθείτε: πόσες φορές έχετε ζητήσει από τα παιδιά να συγκεντρωθούν, να σας προσέξουν και να κάνουν-επιτέλους-αυτό που τους ζητάτε; Όταν, για παράδειγμα, είναι απορροφημένα μπροστά στην τηλεόραση, απασχολημένα με μια ζωγραφιά, αποχαυνωμένα μπροστά στο tablet. Ας το πάρουμε και αντίστροφα: "Μαμά, με προσέχεις;". "Με ακούς; Σου μιλάω!". Το παιδί προσπαθεί, σχεδόν απελπισμένα, να τραβήξει την προσοχή μας όταν κι εμείς, ως μεγάλα... παιδιά, δεν λέμε να ξεκολλήσουμε από τα social media, μιλάμε με την φίλη μας στο viber με ρυθμό πληκτρολόγησης που παραπέμπει σε "τυφλό" σύστημα, παίζουμε ένα παιχνίδι στο Facebook....
Το "περνώ χρόνο με τα παιδιά" μου σίγουρα σημαίνει πολύ περισσότερα από το απλά κάθομαι δίπλα τους, στο ίδιο δωμάτιο. Προϋποθέτει επικοινωνία, η οποία μάλλον κάπου χάνεται και θυσιάζεται στον βωμό μιας άλλου είδους επικοινωνίας, μέσω των ηλεκτρονικών συσκευών.

Ο David G. Allan είναι επικεφαλής σύνταξης του τομέα Υγείας του cnn.com και πρόσφατα έγραψε ένα ηλεκτρονικό γράμμα στα παιδιά του, με τίτλο "Αγαπητά μου παιδιά, συγγνώμη που απλά τσέκαρα το κινητό μου". Αξίζει να διαβάσουμε  κάποια τμήματά του μεταφρασμένα και ίσως την επόμενη φορά καταφέρουμε να αφήσουμε το κινητό μας στο διπλανό δωμάτιο, όταν είμαστε με τα παιδιά.

Γράφει ο David G. Allan

"...διαπίστωσα ότι όταν άφησα το κινητό στην άκρη και έκλεισα τον υπολογιστή άρχισα να περνώ χρόνο μαζί σας από επιλογή. Άρχισα να σας κοιτάζω στα μάτια ενόσω μιλούσαμε, σας έδινα την πλήρη μου προσοχή. Αντί να λέω "Τι;" και να σας ζητώ να επαναλάβετε αυτό που λέγατε, σας άκουγα από την πρώτη φορά και γελούσαμε ή μοιραζόμασταν κάτι ή συνεργαζόμασταν σε ο,τιδήποτε είχατε στο μυαλό σας. Ακόμη και τότε, βέβαια, δεν φάνηκε ότι παρατηρήσατε την διαφορά. Με την πάροδο του χρόνου, όλος ο χρόνος που περνούσα με το κινητό θα σας δίδασκε ότι είμαι υπερβολικά απασχολημένος για να σας δώσω την πλήρη μου προσοχή ή ότι κοινωνικά είναι αποδεκτό να κοιτάζει κανείς μία οθόνη ενώ μιλά σε άλλους, το οποίο στην πραγματικότητα δεν πιστεύω. Μπορεί να είναι υποσυνείδητο, αλλά σας επηρεάζει. (...) Εκείνο που μπορεί να αποδειχθεί ακόμη χειρότερο είναι ότι το πρότυπο συμεπριφοράς μου θα μπορούσε να μας προκαλέσει ατύχημα.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Common Sense Media, το 51% των εφήβων δηλώνουν ότι βλέπουν τους γονείς τους να τσεκάρουν ή να χρησιμοποιούν το κινητό τους όταν οδηγούν. Τρέμω στην σκέψη ότι όταν κι εσείς θα αρχίσετε να οδηγείτε, θα ακολουθήσετε αυτό το μοντέλο συμπεριφοράς (...)"
Τα επαγγελματικά e-mails, το Facebook, η ανταλλαγή μηνυμάτων με έναν φίλο, το να τσεκάρεις τι καιρό θα κάνει: τίποτε από όλα αυτά δεν είναι πιο σημαντικό από εσάς (...).
Χαίρομαι που πίεσα τον εαυτό μου να απέχω από τις οθόνες κατά την διάρκεια του πολύτιμου χρόνου που περνάμε μαζί τα πρωινά, τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα. Αναγνωρίζω πλέον την τάση μου να σας αγνοώ όταν έχω μια οθόνη μπροστά μου και είμαι πιο συνειδητοποιημένος σχετικά με το ότι, αποφεύγοντας τις οθόνες (τον περισσότερο καιρό) ο χρόνος που μοιραζόμαστε μαζί είναι καλύτερος".