ΜΙΚΡΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ

Το να μεγαλώνουμε αυτόνομα και ανεξάρτητα παιδιά, πάντα τηρουμένων των αναλογιών, παιδιά, δηλαδή, που δεν μας χρειάζονται σε κάθε τους βήμα, εκτός από ταλέντο και μεγάλη προσπάθεια, απαιτεί πρωτίστως θέληση. Πολλές φορές οι γονείς, είτε από υπερβολική αγάπη προς τα παιδιά τους, είτε για λόγους δικής τους ανασφάλειας, σπεύδουν τα τους ικανοποιήσουν κάθε τους ανάγκη, να προλάβουν κάθε τους επιθυμία, να βρίσκονται μονίμως επί ποδός για να μην τους λείψει τίποτα. Φυσικά, αυτό μέχρι κάποια ηλικία δικαιολογείται απόλυτα, αλλά υπάρχει και το μέτρο. Είναι σημαντικό, αλλά και πολύ χρήσιμο για τα ίδια, να νιώθουν την παρουσία των γονέων διακριτικά, να έχουν δηλαδή τον χώρο που χρειάζονται για να πάρουν πρωτοβουλίες, να καλύπτουν μόνα τους κάποιες από τις ανάγκες τους και να μαθαίνουν από νωρίς να στηρίζονται (και) στα πόδια τους. Μπορεί κανείς να πει ότι αυτό είναι το μονοπάτι για την ενήλικη ωριμότητα.
Συνήθως, η πλειοψηφία των θεμάτων αφορά στα παιδιά μικρότερης ηλικίας. Αυτή την φορά θα εστιάσουμε στους εφήβους και θα δούμε ποια πράγματα θα πρέπει να έχουν μάθει να κάνουν μόνοι τους λίγο πριν το Λύκειο. Ας πάρουμε χαρτί και μολύβι:)

 

Τι είναι καλό να μπορούν να κάνουν τα λυκειόπαιδα

Να προετοιμάζουν ένα γεύμα

Οι ειδικοί λένε ότι μέχρι το Λύκειο το παιδί κανονικά θα πρέπει να είναι σε θέση να μπορεί να φροντίζει τον εαυτό του. Στην περίπτωση του φαγητού, φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να σταματήσουμε να του μαγειρεύουμε. Απλά, αν χρειαστεί για κάποιο λόγο να λείψουμε ή για κάποιον άλλο λόγο δεν μπορούμε να ετοιμάσουμε κάτι, είναι καλό να του έχουμε μεταδώσει την εμπιστοσύνη μας ότι μπορεί να φτιάξει μόνο του κάτι για να φάει. Μία ομελέτα ή μία μακαρονάδα οπωσδήποτε δεν απαιτούν γνώσεις...Masterchef.

Να είναι το...ξυπνητήρι του εαυτού τους 

Η εποχή που το καλοπιάναμε να ανοίξει επιτέλους τα μάτια του για να ετοιμαστεί για το σχολείο έχει περάσει. Ένας έφηβος θα πρέπει να βάζει μόνος του το ξυπνητήρι για το πρωινό εγερτήριο και φυσικά να περιποιείται τον εαυτό του και να ντύνεται για το σχολείο. Είναι, μάλλον, παγίδα να τους ξυπνάμε εμείς σε αυτή την ηλικία, καθώς έτσι καθυστερούμε την ωρίμανσή τους και το μόνο που δεν τους διδάσκουμε είναι υπευθυνότητα. Ας μην ξεχνούμε ότι αργά ή γρήγορα το παιδί μας θα φύγει από το σπίτι, για σπουδές ή εργασία οπότε είναι καλό να έχει ήδη μάθει να είναι στην ώρα του σε κάθε υποχρέωση.

Να ετοιμάζουν μόνοι τους τα πράγματά τους

Οι Ελληνίδες μητέρες, συμπαθείς κατά τα άλλα, φροντίζουν οι ίδιες π.χ τα σακίδια των παιδιών τους, ακόμη και στο Λύκειο. Αυτό είναι μάλλον λάθος. Ένα αγόρι ή κορίτσι στην εφηβεία θα πρέπει να ετοιμάζει μόνο του το σχολικό σακίδιο, να ξέρει ποια βιβλία να πάρει μαζί του, τι projects έχει για το σχολείο. Σε πολύ λίγια χρόνια αυτό το σακίδιο θα γίνει ο χαρτοφύλακας για το γραφείο. Φανταστείτε πόσο αρνητικό είναι για έναν νέο επαγγελματία να μην παίρνει μαζί του όλα όσα χρειάζεται. 



                                                                                    Να βάζουν πλυντήριο

Στο μυαλό μου ήρθε ένας φίλος μου, ο οποίος, τον πρώτο χρόνο στο Πανεπιστήμιο, για κάποιο λόγο έβαζε στο πλυντήριο μόνο τις κάλτσες του.  Θυμάμαι να το συζητάμε και να γελάω. Η πρώτη πλύση σίγουρα θα είναι αναγνωριστική και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κοροϊδέψουμε το παιδί μας για την άγνοιά του. Οφείλουμε να του δείξουμε, να το εξοικειώσουμε με την διαδικασία, φυσικά να του δείξουμε ότι του έχουμε εμπιστοσύνη και ότι δεν φοβόμαστε ότι θα...κάψει το σπίτι. Από εκεί και πέρα όλα θα πάρουν τον δρόμο τους.

                    Να παραγγέλνουν στο εστιατόριο

Θυμάμαι τον μπαμπά μου, που, όταν ήμουν μικρή, με πήγαινε βόλτα στην θάλασσα τις Κυριακές. Καθόμασταν σε ένα παραθαλάσσιο μαγαζάκι και πάντα με ρωτούσε: "Τι θα πάρεις;". Του απαντούσα, συνήθως, πορτοκαλάδα και έπειτα την έπινα χαρούμενη και σε χρόνο dt. Τότε ήμουν στα νήπια. Ένα παιδί στην εφηβεία θα πρέπει να είναι σε θέση να παραγγείλει αυτό που επιθυμεί σε ένα εστιατόριο, να το ζητά ευγενικά και να λέει "ευχαριστώ" όταν του σερβίρεται. Φανταστείτε πόσο ωραία θα κυλήσει το πρώτο του ραντεβού.

Να μιλούν με αγνώστους

Τους μεγαλώνουμε με την ακριβώς αντίθετη συμβουλή "Δεν μιλούμε σε αγνώστους". Αυτό είναι σωστό για τα μικρά παιδιά, αλλά, καθώς μεγαλώνουν, θα πρέπει να είμαστε ρεαλιστές. Η καθημερινότητα είναι γεμάτη άγνωστα πρόσωπα. Το σημαντικό είναι να ξέρουμε να διαχωρίζουμε ποια από αυτά είναι "ύποπτα" ή φαίνονται επικίνδυνα. Στα υπόλοιπα δεν απαγορεύεται να μιλάμε. Αν για παράδειγμα, κάποιος άγνωστος ζητήσει από το παιδί μας οδηγίες για έναν δρόμο, είναι θεμιτό να του τις δώσει εφόσον μπορεί. Το αγενές είναι να προσπεράσει απλά επειδή δεν γνωρίζει τον άνθρωπο. Φυσικά, είναι σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά να μην μοιράζονται προσωπικές πληροφορίες με άγνωστα άτομα και να κρατούν πάντα τις δέουσες αποστάσεις.

Να πηγαίνουν στο σούπερ μάρκετ

Δεν είναι κακό να στέλνουμε το παιδί μας στο πλησιέστερο κατάστημα για να κάνει μερικά ψώνια. Σε αυτή την ηλικία, θα πρέπει να γνωρίζει πώς να κινείται στον χώρο ενός σούπερ μάρκετ (του πιο κοντινού) και να αγοράζει πράγματα που χρειάζεται η οικογένεια. Αν σας φαίνεται παράτολμο, μπορείτε να περιμένετε έξω από το κατάστημα (τουλάχιστον σε πρώτη φάση).

Να παίρνουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς
Τα περισσότερα παιδιά μένουν σε μεγαλουπόλεις, όπου οι αποστάσεις είναι μεγάλες. Επί χρόνια οι γονείς τους υπήρξαν οι προσωπικοί τους σοφέρ, αλλά στα χρόνια του Λυκείου, μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιούν το λεωφορείο (και τα υπόλοιπα μέσα). Αρκεί να γνωρίζουν τους κινδύνους και να μπορούν να προστατεύουν τον εαυτό τους. Είναι εξίσου σημαντικό να έχουν εξοικειωθεί με τους δρόμους και τις στάσεις, αλλά και να αποφεύγουν τα πολύ βραδινά δρομολόγια.

Να βγάζουν μόνοι τους "το φίδι από την τρύπα"

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα, αυτό των σχολικών επιδόσεων. Κάθε φορά που ένα παιδί στην εφηβεία δεν παίρνει καλούς βαθμούς στο σχολείο, οι γονείς του είναι οι πρώτοι που θα σπεύσουν να μιλήσουν στους εκπαιδευτικούς. Εννοείται ότι το ενδιαφέρον τους είναι απόλυτα δικαιολογημένο, αλλά σε αυτή την ηλικία, θα πρέπει και το ίδιο το παιδί να μπορεί να επικοινωνεί με τον δάσκαλο για τις επιδόσεις του. Θα πρέπει να έχει την άνεση να μοιράζεται μαζί του προβληματισμούς σε σχέση με τα μαθήματα ή ακόμη και να του εξηγεί ότι για παράδειγμα το προηγούμενο διάστημα οι υποχρεώσεις του ήταν αυξημένες και δεν κατάφερε να διαβάσει όσο θα ήθελε.