ΖΩΗ ΠΟΔΗΛΑΤΟ

ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΙΣ ΒΟΗΘΗΤΙΚΕΣ ΡΟΔΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ

Με τον ερχομό της Άνοιξης τα πάρκα γεμίζουν παιδικά χαμόγελα. Ο καλός καιρός αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο στο παιχνίδι έξω από το σπίτι, όπου μικρά και μεγαλύτερα παιδιά ξεδίνουν μετά τις σχολικές (και εξωσχολικές) υποχρεώσεις, με ξεγνοιασιά και αστείρευτη ενέργεια. Στα πάρκα κυκλοφοριακής αγωγής αλλά και στις γειτονιές συναντά κανείς, μεταξύ άλλων, μικρούς ποδηλάτες. Η αλήθεια είναι ότι το ποδήλατο είναι μια πρώτης τάξης επιλογή σωματικής άσκησης και δίνει ακόμη μεγαλύτερη ελευθερία στο παιδί όταν μαθαίνει να το κάνει χωρίς βοηθητικές ρόδες. Πάμε, λοιπόν, να δούμε πώς μπορούμε να μάθουμε στο παιδί μας να κάνει ελεύθερο ποδήλατο, βήμα-βήμα.

Βήμα 1ο: Επιλογή τοποθεσίας

Είναι σημαντικό να επιλέξουμε ένα προστατευμένο μέρος, που θα μας δώσει περιθώριο κινήσεων. Μία καλή λύση είναι ένας-όχι πολυσύχναστος-ποδηλατόδρομος ή ένα πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής, στο οποίο το παιδί θα μάθει παράλληλα και βασικούς κανόνες οδικής συμπεριφοράς (αν δεν τους γνωρίζει ήδη). Εξυπακούεται ότι αν έχουμε την ευκαιρία να βρεθούμε κάπου έξω στην Φύση είναι ακόμη καλύτερα. Αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε είναι ο δρόμος να είναι ομαλός, χωρίς πέτρες ή πολλά δέντρα γιατί τα ατυχήματα πάντα είναι πιθανά στο πλαίσιο της εκπαίδευσης.
Φροντίζουμε, επίσης, να βγάλουμε τις βοηθητικές ρόδες και να κατεβάσουμε την σέλα σε τέτοιο ύψος ώστε το παιδί να μπορεί να πατάει τα πόδια του στο έδαφος. Είναι, επίσης, καλό το παιδί μας να φοράει μακρύ παντελόνι ή ρουχισμό που να καλύπτει τα πόδια του για να προστατεύεται το δέρμα του σε περίπτωση τραυματισμού. Δεν ξεχνάμε το κράνος για την προστασία του κεφαλιού και κάτι έξτρα σημαντικό: δεν πιέζουμε το παιδί! Το κλειδί της επιτυχίας είναι να το εμπνεύσουμε να δει την διαδικασία σαν παιχνίδι, σαν ένα ωραίο μάθημα και όχι σαν υποχρέωση.

Βήμα 2ο: Μία κατάκτηση την φορά 

Ας δούμε καταρχάς τις δεξιότητες που απαιτούνται για να μάθει κανείς ποδήλατο. Χρειάζεται ισορροπία, καλό έλεγχο στο τιμόνι, καλό χειρισμό των πεντάλ και των φρένων. Όπως καταλαβαίνουμε, όλα αυτά είναι πολλά για να τα μάθει ένα μικρό παιδί μονομιάς.Εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να τους μάθουμε σιγά-σιγά κάθε μία από αυτές τις δεξιότητες, ενθαρρύνοντάς τους και επαινώντας τους σε όλη την διαδρομή.

* Ισορροπία και τιμόνι
Η ισορροπία είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να μάθει το παιδί. Ενθαρρύνουμε το παιδί να ανεβεί στο ποδήλατο και να προσπαθήσει να ισορροπήσει πάνω σε αυτό (χωρίς να ποδηλατεί). Κάθε φορά που νιώθει ότι χάνει την ισορροπία του, του λέμε να βάζει τα πόδια του στο έδαφος. Σε αυτή την διαδικασία η χαμηλή σέλα βοηθάει και δίνει ασφάλεια στον μικρό ποδηλάτη. Κι επειδή η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως, παροτρύνουμε το παιδί μας να επαναλάβει την άσκηση ισορροπίας αρκετές φορές. Σε όλη αυτή την άσκηση προστίθεται αυτόματα και ο χειρισμός του τιμονιού. Το παιδί από μόνο του κάποια στιγμή θα θελήσει να στρίψει. Μπορεί να χάσει και πάλι την ισορροπία του και να χρησιμοποιήσει τα πόδια του, αλλά μοιραία θα τα καταφέρει.

* Πεντάλ
Όταν καταλάβουμε ότι το παιδί μας αισθάνεται σίγουρο με το τιμόνι και την ισορροπία πάνω στο ποδήλατο, προχωράμε στην εξάσκηση στα πεντάλ. Αρχικά το προτρέπουμε να βάλει πάνω στα πεντάλ τα πόδια του, ενώ, εμείς παράλληλα, κρατάμε το ποδήλατο. Κατόπιν του λέμε να ξεκινήσει μόνο του να ποδηλατεί, υπενθυμίζοντάς του ότι αν νιώσει ότι χάνει την ισορροπία του μπορεί να βάλει και πάλι τα πόδια του στο έδαφος για να μην πέσει. Όσο η ώρα προχωράει θα μπορεί να ποδηλατεί για περισσότερο χρόνο και να διανύει μεγαλύτερη απόσταση.

* Φρένα
Δείχνουμε στο παιδί πώς λειτουργούν και το προτρέπουμε να τα δοκιμάσει. Του λέμε να ανεβεί στο ποδήλατο και να αρχίσει να ποδηλατεί και το προτρέπουμε να πατήσει το φρένο για να μειώσει την ταχύτητα ή να σταματήσει εντελώς το ποδήλατο (πχ σε ένα stop, αν βρισκόμαστε σε ένα πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής). Όπως και στα προηγούμενα στάδια, η επανάληψη θα το βοηθήσει να να συνηθίσει τα φρένα και να μπορεί να τα χειρίζεται με ευκολία.

Κάθε παιδί μαθαίνει διαφορετικά

Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο μαθαίνει κάθε παιδί είναι μοναδικός και εξαρτάται τόσο από το επίπεδο της ωριμότητάς του όσο και από την προσωπικότητά του. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε τις όποιες ανησυχίες και φόβους καλά κρυμμένες ώστε να μην του μεταδώσουμε έξτρα άγχος. Ακούω συχνά γονείς να λένε ότι "αν δεν μάθει μικρός ποδήλατο, δεν θα μάθει ποτέ". Δεν νομίζω ότι ισχύει. Το ίδιο το παιδί μας θα μας δείξει πότε είναι έτοιμο να μάθει. Σε κάθε περίπτωση, αν είναι εντελώς αρνητικό, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε περισσότερο από το να σεβαστούμε την άποψή του. Υπάρχουν παιδιά που δεν τους αρέσει το ποδήλατο, τουλάχιστον προσωρινά. Από την πλευρά μας, μπορούμε να τους αναλύσουμε τα οφέλη του ποδηλατου στην υγεία αλλά και το περιβάλλον και να τα εμπνεύσουμε μέσα από το δικό μας παράδειγμα. Μια οικογενειακή βόλτα με ποδήλατα είναι πάντα μια πολύ όμορφη εικόνα.