ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙ, ΘΑ ΗΤΑΝ Ο ΓΚΡΙΝΙΑΡΗΣ;

ΠΩΣ ΝΑ ΧΕΙΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΓΚΡΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ

Νομίζω ότι θα ήταν ξεκαρδιστικό αν μπορούσαμε να δούμε την κλιμάκωση των συναισθημάτων μας  στις περιπτώσεις που καλούμαστε να χειριστούμε την γκρίνια των παιδιών. Συνήθως ξεκινάμε πιο....ζεν, με μειλίχιο ύφος και με γεμάτες-στην αρχή-αποθήκες υπομονής προσπαθούμε να τους ηρεμήσουμε. Στη συνέχεια, διαπιστώνοντας ότι αυτό μπορεί και να μην αποδίδει (ή μάλλον δεν το αφήνουμε να αποδώσει γιατί οι ίδιοι δεν αντέχουμε τις φωνές), αρχίζουμε να υψώνουμε τον τόνο της φωνής μας μέχρι που κάποια στιγμή οι φλέβες στον λαιμό αρχίζουν να πετάγονται από τα ουρλιαχτά. Τώρα που το κάνω εικόνα είναι όντως κωμικό, κωμικοτραγικό καλύτερα. Οι εντάσεις δεν είναι καλές για κανέναν και φυσικά είναι δεδομένο ότι δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Το μόνο που καταφέρνουμε είναι να παθαίνουμε μίνι νευρικούς κλονισμούς και να δίνουμε και το κακό παράδειγμα στα παιδιά.

Γκρίνια αγάπη μου

Η γκρίνια είναι ένα χαρακτηριστικό που συνοδεύει την παιδική ηλικία και οφείλεται σε μια σειρά από παράγοντες. Μπορεί να είναι από κούραση ή πείνα (δίψα), από έλλειψη ενδιαφέροντος, από το ότι τα παιδιά μπορεί να νιώθουν παραμελημένα ή να βρίσκονται στα πρόθυρα κάποιας ίωσης. Όπου και αν οφείλεται, εκείνο που αξίζει να κάνουμε πάντα είναι να έχουμε την ψυχραιμία να την κωδικοποιούμε, να την εξηγούμε και-γιατί όχι-να την προλαμβάνουμε ώστε να γλιτώνουμε τα χειρότερα, για μικρούς και μεγάλους.
Οι περισσότεροι γονείς έχουν, ίσως, παρατηρήσει ότι τα παιδιά γκρινιάζουν σε κάποιες συγκεκριμένες φάσεις μες στην ημέρα. Προσωπικά, αντιμετωπίζω την γκρίνια κάποιες φορές στο πρωινό ξύπνημα, κατά την επιστροφή από το σχολείο λόγω κούρασης και λίγο πριν πέσουν για ύπνο το βράδυ, όπου μέσω της γκρίνιας ενδεχομένως να εκτονώνουν την ένταση όλης της ημέρας. Όταν την αναμένει κανείς, είναι, ίσως και πιο εύκολο να την χειριστεί, καθώς είναι προετοιμασμένος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η υπομονή είναι η λέξη-κλειδί. Και πρέπει να την επιδείξουμε.

Όταν με την γκρίνια θέλουν την προσοχή μας

Τα παιδιά είναι μάλλον πολύ πιο έξυπνα από τους ενήλικες και ένας από τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να τους χειρίζονται είναι η γκρίνια. Πολλές φορές, λόγω αυξημένων υποχρεώσεων αλλά και έλλειψης ενέργειας ή διάθεσης, οι μεγάλοι δεν αφιερώνουν ποιοτικό χρόνο μαζί τους για παιχνίδι ή απλά για μια ουσιαστική συζήτηση για το πώς πέρασαν την ημέρα τους. Αυτός τους ενοχλεί γιατί εκτός από τα βασικά, έχουν ανάγκη από συναισθηματική επαφή (που και αυτό βασικό είναι). Σε αυτή την περίπτωση αξίζει πραγματικά να αναπροσαρμόσουμε το πρόγραμμά μας και να ασχοληθούμε μαζί τους. Μια δοκιμή θα μας πείσει. Συνήθως δεν χρειάζονται πολλή ώρα για να νιώσουν συναισθηματική ασφάλεια. Ακόμη και μισή ώρα στο χαλί μαζί τους ή ένα βιβλίο αρκεί για να ηρεμήσουν. Ας βρούμε κάτι που τους αρέσει να κάνουν και ας το κάνουμε μαζί. Μπορεί να έχουν βαρεθεί την καθημερινή ρουτίνα και να χρειάζονται κάτι διαφορετικό.

"Όχι" (μόνο) στον αυτόματο πιλότο

Η ίδια η ζωή ευνοεί τους αυτοματισμούς κι εμείς πολύ συχνά ξεχνούμε να χαρούμε τα πιο βασικά και καθόλου δεδομένα. Ας δώσουμε ένα πολύ απλό παράδειγμα. Το πρωί που ξυπνούν, αντί να τους πούμε μια ζεστή καλημέρα, τους "τρέχουμε" να ετοιμαστούν για να προλάβουμε το κουδούνι του σχολείου. Αλλά και κάθε φορά που τους προσφέρουμε κάτι να φάνε, εστιάζουμε στο να μαζέψουμε τα πιάτα και όχι τόσο στο να το απολαύσουν. Αυτό το τρέξιμο είναι από μόνο του ικανό να προκαλέσει εκνευρισμό και άρα και γκρίνια στα παιδιά.

Η λογική των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στα αδερφάκια

Καμιά φορά, άθελά μας, μπορεί να παραμελούμε κάποιο παιδί, ίσως επειδή το άλλο αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα ή έχει εκείνο το διάστημα αυξημένες ανάγκες. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να εμφανίζει έντονη γκρίνια και να αντιδρά σε ό,τι κι αν του πούμε. Σίγουρα κάποιες φορές θα χρειαστεί να στρέψουμε την προσοχή μας λίγο περισσότερο στο ένα από τα δύο (ή περισσότερα) παιδάκια μας, αλλά θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ακόμη και αυτό που θεωρείται πιο ανεξάρτητο έχει την ανάγκη μας και μπορεί δικαιολογημένα να ζηλεύει. Αξίζει να το καθησυχάζουμε, λοιπόν, ότι το αγαπούμε εξίσου και ότι, αν το παραμελήσαμε για κάποιο διάστημα, δεν έγινε από πρόθεση, αλλά επειδή το αδελφάκι του είχε πχ πυρετό ή κάποιο πρόβλημα στο σχολείο.

Οικογενειακό κλίμα

Μια ασυνήθιστη ένταση ανάμεσα στους γονείς, μια απώλεια, κάποιο άλλο γεγονός που συνέβη εκτός της συνηθισμένης ρουτίνας, μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία του παιδιού και να το εκδηλώσει με γκρίνια. Είναι καλό να προσπαθούμε να αποφεύγουμε κι εμείς οι μεγάλοι τις εντάσεις και να αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία τις όποιες έκτακτες συνθήκες, προκειμένου και το παιδί να νιώσει ασφαλές.

Μίλα μου, μίλα μου

Είναι καλό να ενθαρρύνουμε την συζήτηση με τα παιδιά μας και να προσπαθούμε να καταλαβαίνουμε τι είναι αυτό που μπορεί να τους εκνευρίζει. Καμιά φορά μπορεί να συμβαίνει κάτι στο σχολείο, αλλά το παιδί να μην το εξωτερικεύει λεκτικά, αλλά μέσω μιας ανεξήγητης γκρίνιας. Θα πρέπει να τους καθησυχάζουμε ότι μπορούν να μας μιλούν για όλα, καθώς κάθε πρόβλημα έχει και τη λύση του. Μπορούμε, επίσης, να τους λέμε ότι με την γκρίνια δεν καταφέρνουμε κάτι. Είναι προτιμότερο να εξηγούμε αυτό που θέλουμε ή μας λείπει με ήρεμο τρόπο (το άλλο με το Τοτό, το ξέρετε;)
Ανατρέξτε στο θέμα που έχουμε γράψει παλαιότερα στην Μαμαδοχώρα σε σχέση με τα ξεσπάσματα των παιδιών (tantrums) και οπλιστείτε με υπομονή:)