ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΟΙ ΚΑΛΟΙ

Μπορεί η φιγούρα της χωριατοπούλας γιαγιάς, με το μαντίλι και την σκουρόχρωμη ρόμπα να παραπέμπει σε παλιότερες εποχές και λαϊκά παραμύθια δίπλα στην ξυλόσομπα, ωστόσο η παρουσία της γιαγιάς και του παππού θα παραμένει πάντα σημαντική για τη ζωή των μικρών παιδιών, ανεξάρτητα από την ηλικία τους ή το μορφωτικό τους επίπεδο. Σύμφωνα, μάλιστα, με επιστήμονες που έχουν μελετήσει αυτή την σχέση, τα οφέλη είναι αμφίδρομα. Όσο για τους γονείς, μόνο χαρά μπορεί να νιώθουν βλέποντας τα βλαστάρια τους να περνούν χρόνο με τους δικούς τους γονείς (όταν, μάλιστα, δεν είναι από εκείνους που παρεμβαίνουν ενοχλητικά). Ειδικά στην Ελλάδα, ο παππούς και η γιαγιά είναι πιθανό να αναλάβουν την καθημερινή τους φροντίδα και οι ώρες που περνούν, τελικά, με τα παιδιά, είναι περισσότερες σε σύγκριση με τον χρόνο που περνούν μαζί τους ο μπαμπάς και η μαμά, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.

Τα "δώρα" των παππούδων

Συνδέουν τα παιδιά με την οικογενειακή "κληρονομιά" 

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι αρέσκονται να διηγούνται οικογενειακές ιστορίες από τα παλιά. Πριν τον ύπνο των παιδιών ή ενδεχομένως σε ένα οικογενειακό τραπέζι τούς αρέσει να μιλούν για το πώς μεγάλωσαν, για το πατρικό τους σπίτι ή τους δικούς τους γονείς. Σύμφωνα με έρευνες, η αναφορά των παπούδων στις ταλαιπωρίες που ενδεχομένως υπέστησαν στο μεγάλωμά τους (χρόνια φτώχειας, έλλειψη ανέσεων) βοηθούν τα παιδιά να αντιμετωπίζουν και τα ίδια τυχόν προβλήματα με μεγαλύτερο θάρρος. Τους περνούν το μήνυμα ότι οι δυσκολίες μάς κάνουν πιο δυνατούς. Το μοίρασμα, εξάλλου, οικογενειακών ιστοριών φέρνει τα παιδιά πιο κοντά με το γενεαλογικό τους δέντρο ενώ τα ευρύτερα οικογενειακά τραπέζια τούς δίνουν μια αίσθηση ταυτότητας, καταλαβαίνουν ότι ανήκουν σε μια μεγάλη οικογένεια που τηρεί κάποιες παραδόσεις.

Γίνονται δάσκαλοι

Η γνώση των παιδιών δεν κατακτιέται μόνο στο σχολείο. Μόνο έτσι η γνώση είναι στείρα, χρειάζεται και μια πιο βιωματική προσέγγιση. Ο παππούς και η γιαγιά έχουν συνήθως ελεύθερο χρόνο για να μάθουν στα παιδιά μια σειρά από πράγματα που ενδεχομένως οι γονείς τους είτε δεν γνωρίζουν, είτε δεν έχουν την υπομονή να τους μάθουν. Αυτά τα "μαθήματα" σχετίζονται, ίσως, περισσότερο με χειρωνακτικές εργασίες. Για παράδειγμα, η γιαγιά μπορεί να δείξει στην εγγονή της πώς να στρώσει το τραπέζι ή ακόμη και να ράψει ένα κουμπί. Στην ίδια λογική, ο παππούς μπορεί να κάνει με τον εγγονό του μια κατασκευή με ξύλο ή να του μάθει να ψαρεύει.

Προσφέρουν απλόχερα αγάπη, χωρίς όρους 

Είναι αυτό που λέμε καμιά φορά, ότι ο παππούς και η γιαγιά κακομαθαίνουν τα παιδιά και τους κάνει όλα τα χατίρια. Η αγάπη των γονιών μπορεί να ενέχει στοιχεία εγωισμού και αυξημένων προσδοκιών για τα παιδιά. Είναι δικό τους χρέος να τα διαπαιδαγωγήσουν, να θέσουν τα όρια και τους κανόνες. Η αγάπη των παππούδων είναι λιγότερο περίπλοκη. Μέσα από μια στενή επαφή με τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους, τα παιδιά νιώθουν αυτοπεποίθηση, ασφάλεια και ότι αξίζουν.

Περνούν καλά με τα εγγόνια τους

Ειδικά αν είναι νεότεροι σε ηλικία (αν και όλα είναι πάνω απ' όλα θέμα διάθεσης), μπορούν να παίξουν με τα παιδιά παιχνίδια της εποχής τους, να τους πάνε στην παιδική χαρά, να παίξουν μαζί τους επιτραπέζια. Εξίσου ωραία μπορούν να περάσουν με αφορμή τις γιορτές. Η γιαγιά μπορεί να κατασκευάσει με τα εγγόνια της μια χριστουγεννιάτικη κάρτα ή να βάψει μαζί τους τα αβγά της Λαμπρής. Με τη σειρά του ο παππούς μπορεί να φτιάξει με τα παιδιά τον αποκριάτικο χαρταετό ή να δείξι στο εγγόνι του πώς βάζει το κοκορέτσι στην σούβλα.

Tips για γονείς

Όπως κάθε σχέση, η σχέση των γονιών με τους δικούς τους γονείς, με τον ερχομό των παιδιών, συνήθως περνούν από σαράντα κύματα. Οι σημερινοί γονείς είμαστε τελειομανείς και θέλουμε να επιβάλουμε τον δικό μας τρόπο διαπαιδαγώγησης. Από την πλευρά τους, οι παππούδες και οι γιαγιάδες νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα και κάπου εκεί μπορεί και να αρχίσουν οι κόντρες.
Είναι, ίσως, καλό να αφήνουμε στους παππούδες περιθώριο πρωτοβουλιών και να κάνουμε κάπου-κάπου τα "στραβά μάτια", όταν π.χ. τους δίνουν πολλά γλυκά ή αργούν να τους βάλουν για ύπνο. Και οι κανόνες είναι ενίοτε για να "σπάνε". Όσον αφορά την...έμφυτη παρεμβατικότητά τους, αν δεν μπορούμε να την διαχειριστούμε με λέξεις (που εξελίσσονται σε αντιπαράθεση), ας προσπαθήσουμε να μην σχολιάζουμε όλα όσα λένε. Χρειάζεται (ιώβεια) υπομονή, αλλά μας γλιτώνει από εντάσεις. Καμιά φορά είναι προτιμότερο να νομίζουν ότι εισακούγονται, ενώ, στην πραγματικότητα, γίνεται το ακριβώς αντίθετο.