ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ "ΕΞΩ ΚΑΡΔΙΑ"

ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΒΑΡΕΤΟ. ΠΩΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΣ, ΑΛΛΑ ΑΚΡΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Να  προσέχω τη συμπεριφορά τους απέναντι στους άλλους, τον τρόπο που ντύνονται-όχι για να δω αν είναι fashion icons, αλλά περισσότερο ως statement και φιλοσοφία, το βλέμμα τους. Καθένας από εμάς "κουβαλά" έναν ολόκληρο, προσωπικό κόσμο, που πάντα είναι ενδιαφέρων και μοναδικός. Μέσα από αυτή την παρατήρηση έχω καταλάβει ότι όσο κι αν ένας επιβλητικός χαρακτήρας είναι εύκολο να κερδίσει τις εντυπώσεις, χάρη στην εξωστρέφεια που, τις περισσότερες φορές τον διακρίνει ή, ενδεχομένως, τις αρχηγικές τάσεις, εξίσου γοητευτικοί είναι και οι πιο "μυστηριώδεις" προσωπικότητες, οι συνεσταλμένοι και εσωστρεφείς άνθρωποι που χρειάζονται, ίσως, λίγη περισσότερη προσπάθεια για να τους "ξεκλειδώσει" κανείς. Κάποιες φορές μπορεί να περνούν απαρατήρητοι, άλλες φορές να αρκεί μία ατάκα τους για να προκαλέσει αίσθηση γιατί θα είναι έγκαιρη και ουσιαστική, στη λογική ότι "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια".
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι το ίδιο μου αρέσει να κάνω και με τα παιδιά. Αρκετοί γονείς αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να ενσωματώσουν στο κοινωνικό σύνολο, που μπορεί να είναι το σχολείο, η γειτονιά, ο χώρος ανάπτυξης κάποιας δραστηριότητας, τα εσωστρεφή παιδάκια τους, εκείνα που μπορεί να κάθονται στη γωνία του σχολείου απορροφημένα με τον εαυτό τους και να δείχνουν την εικόνα των "ακοινώνητων" παιδιών. Πολλές φορές, μάλιστα οι μεγάλοι νιώθουν βασανιστικά άβολα όταν το παιδάκι τους κάνει ντροπές, όταν κλαίει πριν πάει στο σχολείο, όταν δεν σηκώνει το κεφάλι για να μιλήσει σε κάποιον που του απευθύνει το λόγο. Κι όμως, αυτοί οι γοητευτικά εσωτερικοί, συχνότατα ευφυείς χαρακτήρες έχουν πολλά να μας μάθουν κι εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε.

Το εσωστρεφές παιδί

Με τον όρο "εσωστρεφές" εννοούμε συνήθως-λανθασμένα- το ντροπαλό, παιδί. Στην πραγματικότητα, ντροπαλό μπορεί να είναι και ένα εξωστρεφές παιδί και απλά να εκδηλώνει αυτό το συναίσθημα διαφορετικά. Με την ίδια λογική, ένα εσωστρεφές παιδί δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να εξωτερικεύει συναισθήματα. Απλά αμφότερα, λειτουργούν με τον δικό τους, διαφορετικό τρόπο, τον οποίο πρέπει να αποδεχθούμε και να κατανοήσουμε.
Στην ψυχολογία, η εσωστρέφεια και η εξωστρέφεια είναι δύο συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ο εσωστρεφής δεν επιδιώκει τόσο τις κοινωνικές συναναστροφές, αλλά κινητοποιείται από μονήρεις, συχνά δημιουργικές, επιδιώξεις. Τις περισσότερες φορές αυτή τους η μοναχικότητα μπερδεύεται με την ντροπή ή ακόμη και την κοινωνική φοβία, αλλά στην πραγματικότητα, το μόνο που χρειάζονται τα εσωστρεφή άτομα είναι συχνά διαλείμματα για να φορτίσουν μπαταρίες, έξω από κοινωνικά σχήματα.

Ποια η στάση των γονέων 

1. Δεν τους πειράζουμε (τουλάχιστον έντονα)
Μπορεί για ένα εξωστρεφές παιδί, το πείραγμα να είναι "ανεκτό" και ένα κομμάτι συνυφασμένο με την κοινωνική αλληλεπίδραση, αλλά το εσωστρεφές παιδάκι μπορεί και να το πάρει προσωπικά. Οπότε, καλό είναι να το αποφεύγουμε.
2. Δεν τους πιέζουμε να μιλήσουν
Μπορούμε κάλλιστα να τους ενθαρρύνουμε, αλλά σε καμία περίπτωση να τους πιέσουμε. Η όποια πίεση μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να δημιουργήσει ένα είδος κοινωνικού άγχους στο παιδί. Μπορούμε να επιστρατεύσουμε τα πιο "θαρραλέα" παιδιά της παρέας να προσεγγίσουν το παιδί μας, προκειμένου να ενταχθεί πιο εύκολα σε μια ομάδα.
3. Τους "μαλώνουμε" πάντα ιδιωτικά
Η αλήθεια είναι ότι αυτό πρέπει να γίνεται σε όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα τους. Αν, λοιπόν, το παιδί μας πήρε το παιχνίδι του φίλου του ή είπε κάτι προσβλητικό π.χ εναντίον της γιαγιάς, μπορούμε κάποια στιγμή να το απομονώσουμε και να του εξηγήσουμε πως ό,τι έκανε ήταν λάθος. Επιλέγουμε ήρεμο τόνο φωνής και τα "σωστά" λόγια. Ο σκοπός της σύστασης είναι να μάθουν το λάθος. Το να δημιουργήσουμε δημόσια σκηνή, εκτός του ότι θα τα αγχώσει, θα επισκιάσει την όποια προσπάθειά μας να μάθουν το σωστό.
4. Δεν "υπερφορτώνουμε" το πρόγραμμά τους
Τα εσωστρεφή παιδιά μπορεί πραγματικά να υποφέρουν από ένα "βαρύ" πρόγραμμα γιατί έχουν ιδιαίτερη ανάγκη από προσωπικό χρόνο και χώρο. Συνεπώς, φροντίζουμε η συχνότητα των δραστηριοτήτων να μην είναι τόσο μεγάλη και επιλέγουμε πιο οικείες και ασφαλείς δραστηριότητες.
5. Δεν κολλάμε την ταμπέλα του ντροπαλού παιδιού
Προσωπικά, ήμουν πολύ ντροπαλή μέχρι και το Γυμνάσιο. Και σα να μην έφθανε αυτό, το ότι κοκκίνιζα με το παραμικρό, πρόδιδε αυτό μου το συναίσθημα. Επειδή, όμως, όπως είπαμε παραπάνω, η εσωστρέφεια δεν είναι αναγκαστικά ντροπή, είναι καλό το παιδί μας να μην μεγαλώνει με το φορτίο αυτής της ταμπέλας. Θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι χρειάζεται περισσότερο χρόνο (παρατηρώντας) για να εγκλιματιστεί και σε αυτή τη βάση μπορούμε να ενημερώσουμε και τους δασκάλους του.