ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ!

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ ΔΕΝ ΟΝΟΜΑΣΤΗΚΑΝ ΤΥΧΑΙΑ "XAΡΕΣ". ΤΑ ΟΦΕΛΗ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Βλέποντας από το παράθυρο τη σημερινή λιακάδα, η οποία, ευτυχώς, δεν συνοδεύεται από αέρα, το μυαλό μου και η διάθεσή μου "'άνοιξαν". Μπορεί να βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα, αλλά ο αίθριος ουρανός δίνει πάντα μια ψευδαίσθηση καλοκαιριού και μας κάνει να ανυπομονούμε ακόμη περισσότερο για την άνοιξη που-ευτυχώς- δεν είναι μακριά. Κι αν εμείς, οι μεγάλοι, ανυπομονούμε, φανταστείτε πώς μπορεί να νιώθουν τα παιδιά! Αυτά και αν ανυπομονούν να ξεμυτίσουν και να ξεχυθούν στα πλησιέστερα πάρκα και τις παιδικές χαρές. Διότι, καλές οι δραστηριότητες, "καλό" το "ipad", μπορεί το διάλειμμα στο προαύλιο του σχολείου κάπως να τους ξεγελά, αλλά τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με το ανέμελο, ελεύθερο παιχνίδι παρέα με τα φιλαράκια τους.
Η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι έξω από το σπίτι αποτελεί πραγματικά έναν μικρό θησαυρό για την σωματική και ψυχική υγεία των παιδιών. Για παράδειγμα, το πιο κλασικό, η κούνια που κάνουν, δεν προσφέρει μόνο χαλάρωση. Είναι μια ολόκληρη φιλοσοφία, την οποία θα αναλύσουμε λίγο παρακάτω. Πάμε να δούμε πιο αναλυτικά τα οφέλη που έχει για τα παιδιά η δράση έξω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού, που ειδικά κάποιες πιο έντονες μέρες, τους μοιάζουν με "φυλακή".

7 λόγοι για να παίζουν έξω

1. Μαθαίνουν

Μέσα από το παιχνίδι, τα παιδιά αναπτύσσουν τις μαθησιακές τους δεξιότητες. Παίζοντας αφομοιώνουν νέες πληροφορίες και δοκιμάζουν καινούρια πράγματα. Η γνώση που κατακτούν δεν είναι η στείρα γνώση που περιορίζεται μέσα σε μια τάξη, αλλά η βιωματική, μέσα από ποικίλα ερεθίσματα και την αλληλεπίδραση με συνομήλικα παιδιά. Για παράδειγμα, η τραμπάλα τους διδάσκει την έννοια της βαρύτητας. Την καταλαβαίνουν και βιωματικά, όταν ο φίλος τους σηκώνεται απότομα από την απέναντι θέση και πέφτουν απότομα:)

2. Δημιουργούν 

Για να δημιουργήσει κανείς, θα πρέπει να μην υπάρχουν στενά όρια. Στο εξωτερικό παιχνίδι αυτό είναι πιο εύκολο να επιτευχθεί. Αν εξαιρέσουμε τα αναγκαστικά όρια που θέτουν οι μεγάλοι για την ασφάλεια των παιδιών, ειδικά των μικρότερων, το να τρέχουν, για παράδειγμα, σε ένα μεγάλο πάρκο και παράλληλα να βλέπουν τα δέντρα και τα λουλούδια, ένα συντριβάνι, ένα σκυλάκι που μπορεί να κάνει την επίσκεψή του (στις περιφρουρημένες παιδικές χαρές, βέβαια, απαγορεύονται τα συμπαθή τετράποδα), τους δίνει τόσα ερεθίσματα για να ασχοληθούν. Τα μικρότερα παιδιά μπορεί να κόψουν αυθόρμητα το λουλούδι και να το φυτέψουν λίγο πιο πέρα, μπορούν με το φτυάρι τους να σκάψουν στο χώμα, ενδέχεται να χαϊδέψουν το σκυλάκι (εφόσον δεν είναι αδέσποτο) ή να βάλουν το λουλούδι να "ποτιστεί" κάτω από τη ροή του συντριβανιού. Τα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να μετατρέψουν το διάστημα ανάμεσα σε δύο κορμούς δέντρων σε τέρμα και να ξεκινήσουν το ποδόσφαιρο.

3. Έχουν καλή υγεία

Οι παιδίατροι συνιστούν από τις πρώτες εβδομάδες ζωής του μωρού καθημερινές βόλτες. Και δεν το κάνουν τυχαία. Η σωματική δραστηριότητα στη Φύση βοηθά στην καλή υγεία των οστών και της γενικής σωματικής κατάστασης, ενώ αποτελεί ιδανική λύση για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας. Τα παιδιά εκτονώνουν ενέργεια και παράλληλα καίνε θερμίδες. Όσον αφορά τον ήλιο, η έκθεση σε αυτόν (προσοχή στις απαγορευμένες ώρες το καλοκαίρι), βοηθά στην καλύτερη απορρόφηση βιταμίνης D.

4. Αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες

Πολλοί γονείς θα έχουν παρατηρήσει ότι το συνεσταλμένο, κατά τα άλλα παιδάκι τους, όταν παίζει στη φύση τείνει να γίνεται πιο ανοικτό σε ομαδικό παιχνίδι, κοινώς "βγαίνει από το καβούκι του", νιώθει λιγότερο φοβισμένο σε σχέση, ας πούμε, με τον παιδικό σταθμό, όπου υπάρχουν συγκεκριμένοι και απαρέγκλιτοι κανόνες.  Σε όποια ηλικία κι αν είναι, αν δει μια παρέα παιδιών να ασχολούνται με κάτι, θα νιώσει πιο εύκολα την περιέργεια να τους πλησιάσει και να συμμετάσχει και το ίδιο. Μέσα από αυτή τη διαδικασία μαθαίνει να αναπτύσσει σχέσεις με άλλα παιδιά. Μπορεί να συστηθεί, να ρωτήσει τα ονόματα των άλλων παιδιών, να τους ρωτήσει την ηλικία τους, σε ποια τάξη πηγαίνουν στο σχολείο. Το "κακό" είναι ότι αυτή η εμμονή με την ηλικία δεν ξεχωρίζει μικρούς και  μεγάλους. Κάποια παιδάκια (ονόματα δε λέμε:)) ρωτούν και τους μεγάλους "πόσο χρονών είσαι;", με τις μαμάδες τους να "δαγκώνονται" από ντροπή. Εξηγήστε στα παιδιά την έννοια του ενικού και του πληθυντικού και μάθετέ τους να απευθύνονται κυρίως σε παιδάκια και όχι στους μεγάλους.

5. Έχουν καλύτερη διάθεση

Όταν τα παιδιά νιώθουν ελεύθερα, αυτόματα γίνονται και πιο χαρούμενα και-κυρίως-πιο ήρεμα. Αυτό συμβαίνει χάρη στην βιταμίνη D, την οποία προσλαμβάνουν φυσικά και έχει αποδειχθεί ότι σχετίζεται με τη βελτίωση της ψυχικής διάθεσης και της καλής πνευματικής υγείας. Παράλληλα, μέσα από την δραστηριότητα, τα παιδιά εκτονώνουν μεγάλα αποθέματα ενέργειας, η οποία εκγλωβίζεται όταν κάθονται με τις ώρες στον καναπέ. Αυτό λειτουργεί προς όφελος των σχολικών επιδόσεων, καθώς είναι μετά πιο ήρεμα και συγκεντρωμένα.

6. Γίνονται περισσότερο ανεξάρτητα

Όσο κι αν οι γονείς ή οι κηδεμόνες τα προσέχουν, τα παιδιά θα βρουν την ευκαιρία να παίξουν και λίγο μακριά από την ασφυκτική επίβλεψη των μεγάλων. Μαθαίνουν, έτσι, να παίζουν μόνα τους, να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, να περιμένουν τη σειρά τους όταν συμμετέχουν σε ένα ομαδικό παιχνίδι, να σηκώνονται όταν πέφτουν αλλά και να αναπτύσσουν μια "καχυποψία" απέναντι σε πρόσωπα και πράγματα που δεν τους είναι οικεία. Αποκτούν, δηλαδή, ένα δικό τους ένστικτο αυτοπροστασίας.

7. Εξερευνούν

Σίγουρα, το παιχνίδι έξω από το σπίτι είναι σχετικά απροστάτευτο, αλλά αξίζει πραγματικά τον κόπο γιατί ωθεί τα παιδιά να εξερευνούν καινούρια πράγματα. Παλαιότερα, τα γειτονόπουλα έπαιζαν σε εγκαταλελειμένα σπίτια, τα οποία θεωρούσαν "στοιχειωμένα". Ξεπερνούσαν τους φόβους τους και τα εξερευνούσαν. Έβρισκαν παλιές ρόδες, κλαδιά και σίδερα και σκαρφίζονταν, αξιοποιώντας τα, αναρίθμητα αυτοσχέδια παιχνίδια. Μπορεί να γέμιζαν γρατσουνιές, να χτυπούσαν πιο σοβαρά, σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά είχαν ήδη στήσει το δικό τους παραμύθι:)

Κούνια μπέλα

Η κούνια, αυτό το διαχρονικό παιχνίδι που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές, προσφέρει στα παιδιά μια μοναδική αίσθηση ελευθερίας και θεώρησης του κόσμου από ψηλά. Παράλληλα, γυμνάζουν ταυτόχρονα διάφορες μυϊκές ομάδες, στην προσπάθεια να συντονίσουν το σώμα τους. Αυτό το "πίσω-μπρος" τους μαθαίνει την κίνηση μέσα στο χώρο. Αν το παιδάκι σας αισθάνεται περιορισμένο στην βρεφική κούνια, μη φοβηθείτε, βάλτε το στη "μεγάλη" και κουνήστε το με ελαφρές κινήσεις. Θα εκπλαγείτε από το πόσο γρήγορα θα μάθει και την "μεγάλη" κούνια. Γενικώς, μη φοβάστε να "προχωράτε" τα παιδιά σας όταν σας το ζητούν επίμονα. Μπορούν να δοκιμάσουν, με την ίδια λογική, την μεγαλύτερη τσουλήθρα, να κάνουν αναρρίχηση βάζοντας τα πόδια τους στα ειδικά στηρίγματα που υπάρχουν, συνήθως, στο πλάι των ψηλών τσουλήθρων, βοηθούμενα από το σχοινί. Είναι θετικό να τολμούν, πάντα με την δική σας βοήθεια, όπου επιβάλλεται.

Χρήσιμα tips

-Όταν συνοδεύετε τα παιδιά, αφήστε τους σχετική ελευθερία. Δώστε τους την ψευδαίσθηση ότι δεν τους παρακολουθείτε σε κάθε τους βήμα γιατί, όταν δεν καταφέρνετε να χαλιναγωγήσετε την υπερποστατευτικότητά σας, πραγματικά τους το εκπέμπετε και μπορεί να "ευνουχίζονται". Δεν ξέρω αν έχει συμβεί σε σας, κάθε φορά, πάντως, που νιώθω τεράστιο άγχος ότι κάτι κακό θα συμβεί, τότε είναι που θα πέσουν ή θα χτυπήσουν. Εμπνεύστε τους ότι τους έχετε εμπιστοσύνη.
-Κουβαλήστε μαζί σας ένα μίνι φαρμακείο και αχρείαστο να'ναι! Λίγο καθαρό οινόπνευμα και γάζες. Στην περίπτωση που τραυματιστούν, διατηρήστε την ψυχραιμία σας και περάστε τους το μήνυμα ότι και οι τραυματισμοί είναι στο πρόγραμμα. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά κλαίνε βλέποντας την τρομοκρατημένη έκφραση των μεγάλων!