ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ Ή (ΜΗ) ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΜΗΤΕΡΑ

Όχι, δεν έχω κάνει λάθος στον τίτλο! Δεν έχω βάλει επίτηδες στην παρένθεση το "μη". Διότι, σ'αυτή την πατροπαράδοτη διάζευξη ανάμεσα στη μητέρα που εργάζεται και αμείβεται γι αυτό και στη μητέρα που μένει στο σπίτι και μεγαλώνει το παιδί ή τα παιδιά της και ανταμείβεται με πληθώρα συναισθημάτων γι αυτό (οκ, ίσως όχι πάντα:)), θα πρέπει να επισημάνουμε μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: ότι και οι δύο τύποι μαμάς ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ-και μάλιστα σκληρά!
Προσωπικά, ανήκω στις μαμάδες που επέλεξαν,τουλάχιστον αρχικά, πολύ συνειδητά να μείνω στο σπίτι. Η-λανθασμένη-τάση μου προς την τελειομανία, ίσως και ο συγκεντρωτισμός μου σε κάποια πράγματα τώρα που το σκέφτομαι, συντέλεσαν, ως προς ένα βαθμό, σε αυτή την απόφαση. Ωστόσο, ήταν κάτι που γενικά ήθελα πολύ και εδώ που τα λέμε δεν μετάνιωσα και ποτέ, ακόμη κι όταν μια βόλτα-ΜΟΝΗ!-στο σούπερ μάρκετ φάνταζε τρελή πολυ

τέλεια ή ο μάρσιππος ως...μόνιμο αξεσουάρ με έσφιγγε ασφυκτικά!
Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι δεν βγάζω το καπέλο στις μαμάδες που εργάζονται σκληρά-είτε για τον επιούσιο είτε γιατί θέλουν να νιώθουν δημιουργικές και σε άλλα κομμάτια-και δίνουν καθημερινά μάχη με το ρολόι για να τα προλάβουν όλα και να διατηρήσουν τις όποιες δυνάμεις τούς έχουν απομείνει προς το τέλος της ημέρας για να περάσουν τον λεγόμενο ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους.
Ποια είναι, άραγε, καλύτερη μαμά; Και η απάντηση σε αυτό εξαρτάται, αλήθεια, από το αν δουλεύει η όχι;
Ο παιδίατρός μας, τον οποίο παλαιότερα είχα περάσει για...ψυχολόγο και συνεχώς του παραπονιόμουν για διάφορα, είχε πει κάτι σοφό κατά τη γνώμη μου: "Θα πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου". Μεγάλη κουβέντα! Κάπου εκεί, όμως, βρίσκεται το "κλειδί" σε όλα! Μια μαμά είναι καλή-σε καμία περίπτωση τέλεια-όταν τα έχει καλά με τον εαυτό της, όταν η καθημερινότητα και η στάση ζωής της την ικανοποιεί. Γιατί αυτό θα το μεταδώσει και στα παιδιά της. End of story:)